Het overgaan van de zomer naar de herfst, is ook een overgang naar een andere gevoelsfrequentie in een mensenleven. Donkere dagen, vallende blaadjes, koudere temperaturen. Het zijn allemaal veranderingen van de natuur die op een mens doorwerken.
Die veranderingen zijn er niet voor niets in de natuur, en bij de mens ook niet.
Hoe mooi is het als je in de natuur wandelt en de indrukken hiervan op je laat inwerken. Sta eens open voor de verandering die in je opkomt, en laat het bij je binnenkomen. Voel eens wat dat met je doet. Wordt je er blij van? Of emotioneel? Komen herinneringen in je op? Misschien doet het je wel niks…
Ik vertelde laatst met iemand in het bos en zei; “kijk eens hoe prachtig het hier is, die rode kleuren van de bladeren, ze worden iedere dag mooier. Hier kan ik nou echt van genieten!”. Degene tegen wie ik dit zei vertelde toen dat haar zoiets nooit opviel, en dat ze daar ook nooit naar keek. Hierna kregen we een diepgaander gesprek over dingen kunnen zien, je openstellen voor de ogenschijnlijke normale dingen in bijvoorbeeld de natuur. Na dit gesprek is ze met hele andere inzichten verder gelopen.
De week erna zag ik haar weer en ik kreeg meteen te horen dat ze sinds ons gesprek weer blij kan worden van de eenvoudige, normale dingen om haar heen. Ze kijkt met andere ogen naar de dingen, vooral ook de natuur. Dingen vallen op die ze normaal gesproken niet zou zien. En door dat te zien krijgt ze een gevoel van dankbaarheid in zich, dankbaar dat ze dit allemaal kan en mag zien.
De mens en de natuur zijn zo vol verrassingen, je moet het alleen willen zien.
Mooi geschreven. Iedereen kijkt door zijn “eigen bril”.